چند ساعتی نشستیم در مورد دوستی دختر و پسرها و فرق اونها تو ایران و کانادا حرف زدیم. شاید یه موضوع مهم که خارجی ها بهش شدیدا پایبندند تعهد باشه. کلا خارجی ها موقع برخورد با فردی که متعهد به فرد دیگه ای ( هم از نوع رابطه دوست پسر ، دوست دختری و هم از نوع ازدواج) خیلی محتاط تر و در چارچوب مشخصی رفتار می کنند ولی قربون بعضی ایرانی ها برم که دست طرف حلقه رو می بینند و خودشون رو می زنند کوچه علی چپ. هی زنگ می زنند، کامنت می گذارند، بلیط سینما می گیرند.......
مهمتر از اون زمانی هست که خودشون متعهد به یه فرد باشند. هیچ وقت اون قسمت از لاست یادم نمی ره که "جک" دختر یکی از مریض هاشو بوسید و موقعی که پیش همسرش رفت، گریه کنان حقیقت رو گفت و ازش خواست بهش فرصت بده تا همه چی رو درست کنه. به نظرم اوج مردانگی و پایبندی جک رو نشون می داد که می تونست به اشتباهش اعتراف کنه. یعنی منظورم اینه، اینجا ممکنه عقد نکنند ولی موقعی که باهمند دیگه فیلشون یاد هندوستان نمی کنه. حتما تو ایران دیدید، یه پسری با چند تا دختر دوسته..... و می گه بین ما که چیزی نیست، اون مثل خواهرم میمونه، اون رو خاله صدا می کنم، این یکی هم دوست دخترمه..... ولی حتی خودش هم نمی دونه دوستیش با اونها چه فرقی داره..... و جالب اینجاست خواهره خاله رو نمی شناسه، چون اگه بدونه حساب پسر رو می رسه..... دقیقا همین وضعیت واسه بعضی دختر های ایرانی هم هست.
منظورم از تعهد، غیرت و حس تملک نیست که در یه رابطه، از یکی از طرفین به دیگری اعمال می شه... بلکه یه وضعیته که به نظرم طرفین خودشون باید واسه خودشون وضع کنند و واسه خودشون تعریف شده باشه که وقتی اونها در یک رابطه با هم هستند چه رفتاری در قبال یکدیگر به عنوان طرفین رابطه انجام بدهند و چه رفتاری در مقابل افراد خارج این رابطه. این جاست که ممکنه این رفتار از فرهنگی به فرهنگ دیگه تفاوت داشته باشه ولی چیزی که مهم هست اینه که بشه این تمایز رو در نظر گرفت و هر کس به خاطر تعهدی که به فرد مقابل داره اون رو رعایت کنه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر