خنجر از نوع ایرانی

روز آخری که میومدم کانادا یکی از دوستای چندین سالم یه یادگاری بهم داد با یه شعر قشنگ روش:
دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

دانی ز آدمی پس مرگ چه ماند
لطف است محبت است و باقی همه هیچ

اولین خنجر از دوستای ایرانی رو پشتم حس می کنم.... زخمی که نمی دونم عمقش چقدر خواهد بود ... من چه سادم که نفهمیدم واسه خودشه که این همه اصرار می کنه.......
وای برتو